Un sonetu al ríu de Llanes

[Ramón Sordo Sotres]

UN SONETU AL RÍU DE LLANES

El versu más nombráu d'Ángel de la Moría, el escritor más queridu na Villa de Llanes, e esti, sobre el ríu que la cruza:

AL CARROCEDO.
SONETO.
---
Llagrimina de Dios, rapaz parlleru,
Enriador y espumosu gorgoritu,
Gotera d'un llagar del infinitu,
Sorbiquín corredor y bullangueru.

Siempre rebizcador y gayasperu,
Lixeru y blincador más qu'un cabritu
Que sin mieu al escayu, ni al espitu
Abaxas dende 'l monte hasta 'l Riberu.

¿Qué música e meyor que to murmullu?
¿Qué canticu hay igual á to sormiella?
Yo, que aborrezo 'l mundanal barullu
Y to so 'l corazón dura postiella,
Solu me queda 'l placenteru prgullu
D' haber nacíu á to floriada oriella.

(Sacáu na paxina [5] de Á teya vana. versos en bable llanisco, Angel de la Moría, Llanes, Folletín de El Oriente de Asturias, imp. de A. de Vega, 1893).