LOS REIS D'ASTURIES
Posted: Sun Feb 05, 2006 10:00 pm
LOS REIS D'ASTURIES
El Reinu d'Asturies o ASTURORUM REGNUM formóse depués de la victoria de Pelayu na batalla de Cuadonga, estableciendo la capital en Cangues d'Onís. Nel llugar de Cuadonga, hacia 718, Pelayu, un xefe tribal astur, enfrentóse a les tropes mores cerca del monte Auseva. Esti fechu bélicu marca l'aniciu de la monarquía asturiana. Pelayu fizo de Cangues d'Onís la sede de la so corte y casóse con Gaudiosa. Tuvo dos fios: Favila, que lo sucedió cuando morrió y Ermesinda. Favila foi rei pero sólo trés años yá que la tracición diz que lu mató un osu nuna cacería. Alfonsu I, que lluchara xunta Pelayu y casáu cola fía del mesmu Pelayu, Ermesinda, proclámase rei d'Asturies gracies a esta lexitimidá, entamando una nueva dinastía. Alfonso I, el Conquistador, foi rei d'Asturies dende l'añu 739 al 757 y ye l'entamador d'un verdaderu estáu independiente. Conquistó territorios como Galicia , Lleón, o La Rioxa, anque nun la pudo repoblar.
Poco a poco el Reinu d'Asturies va enanchándose aprovechando les griesques internes n'Alándalus y consolidándose en tol norte peninsular, dende Galicia hasta Bizcaya. Fruela I yera fíu d'Alfonsu, fizo un palaciu y una gran ilesia n'Uviéu, onde vivió, prohibió casase a los clérigos y paez que mató al so hermanu pa que nun-y quitara la corona causes éstes poles que morrería asesináu . Llueu los notables o altos homes proclamaron como rei a un sobrín d'Alfonsu I, el rei Aureliu I y el so reináu foi pacíficu, morriendo en Cangues ensin descendencia. El siguiente rei foi Silo que taba casáu con Adosinda, fía d'Alfonsu I .Silo ye'l primer rei d'Asturies que nun pertenez a la familia de Pelayu. En morriendo'l rei Silo, proclamen rei al xoven Alfonsu II, fíu del rei Fruela y de la reina Munia, pero Mauregatu, fíu bastardu d'Alfonsu I, entama una fuerte oposición y consigue que'l nuevu rei marche pa tierres alaveses proclamándose él como monarca. El rei Mauregatu pauta colos moros la paz a cambiu d'un humillante preciu p'Asturies: el tributu añal de les cien doncelles asturianes que tendrán que marchar pa la corte de Córdoba como sirvientes. Morriendo esti rei, escueyen a Bermudu I, hermanu d'Aureliu, como rei d'Asturies, foi ésti un rei sabiu y xenerosu que traxo a Alfonsu pa la corte. Depués de la muerte de Bermudu I, Alfonsu II proclámenlu como rei d'Asturies. Nel so llarguísimu reináu conquista Lisboa, vuelve entamar la guerra contra los moros a los que vence nel Nalón, afita la capital del Reinu d'Asturies na so ciudá natal d'Uviéu, fizo pautos cola monarquía franca pa caltener la seguridá del reinu, repuebla Galicia y la Meseta, entama'l primer camín a Santiagu, llueu d'esparder la noticia de la tumba del apóstol dientro del propiu reinu dándo-y gran prestixu y sonadía na Europa cristiana qu'entama a pelegrinar hasta Compostela. Muertu Alfonsu II, el conde Nepocianu proclámase rei pero se-y considera un usurpador del tronu ensin lexitimidá pa gobernar. Ramiro I, fíu del rei Bermudu, recupera la corona del reinu a Nepocianu al que derrota na batalla de Curniana. Cola elección de Ramiru I como rei acábase col vezu de proclamar a los reis d'Asturies llueu d'una elección fecha polos homes altos del Reinu y a partir d'esti rei la corona va ser hereditaria dafechu. La monarquía electiva yera una tradición de raigañu xermánicu pero a la fin apurrió abondos problemes y griesques internes pol poder polo naquel intre prefirióse'l sistema hereditariu dafechu pa la monarquía asturiana. Ramiro I tuvo trece fíos y entamó una política de construír perguapos monumentos y palacios pa la capital del reinu como los que nos queden nel Naranco. Ordoñu I sucedió a Ramiru, ocupó y defendió la llinia estratéxica Tui - Astorga-Lleón - Amaya pa evitar futuros ataques moros y amplió'l reinu hasta Bardulia defendiéndolu con abondos castiellos. Alfonsu III, fíu d'Ordoñu, llamáu El Grande, ya que nel so gobiernu, el reinu d'Asturies algamó la mayor estensión y prestixu. Casó con Ximena y mandó redactar trés cróniques históriques del Reinu d'Asturies nes que lexitimaba la conquista de más tierres a los moros y reivindica'l títulu d'emperador. Crea l'actual emblema d'Asturies como símbolu del so reinu: la Cruz de la Victoria que se cree ye la mesma cruz de madera que llevara pelayu en Cuadonga mandándola cubrir con oru y xoyes. Tuvo problemes con unu de los sos trés fíos y decide repartir el reinu ente ellos. Fruela II, foi rei d'Asturies nel añu 910 llueu la muerte del so pá y tamién foi rei d'Asturies y de Lleón depués de la muerte d'Ordoñu II, que llevó la corte del Reinu d'Asturies pa la ciudá de Lleón.
El Reinu d'Asturies o ASTURORUM REGNUM formóse depués de la victoria de Pelayu na batalla de Cuadonga, estableciendo la capital en Cangues d'Onís. Nel llugar de Cuadonga, hacia 718, Pelayu, un xefe tribal astur, enfrentóse a les tropes mores cerca del monte Auseva. Esti fechu bélicu marca l'aniciu de la monarquía asturiana. Pelayu fizo de Cangues d'Onís la sede de la so corte y casóse con Gaudiosa. Tuvo dos fios: Favila, que lo sucedió cuando morrió y Ermesinda. Favila foi rei pero sólo trés años yá que la tracición diz que lu mató un osu nuna cacería. Alfonsu I, que lluchara xunta Pelayu y casáu cola fía del mesmu Pelayu, Ermesinda, proclámase rei d'Asturies gracies a esta lexitimidá, entamando una nueva dinastía. Alfonso I, el Conquistador, foi rei d'Asturies dende l'añu 739 al 757 y ye l'entamador d'un verdaderu estáu independiente. Conquistó territorios como Galicia , Lleón, o La Rioxa, anque nun la pudo repoblar.
Poco a poco el Reinu d'Asturies va enanchándose aprovechando les griesques internes n'Alándalus y consolidándose en tol norte peninsular, dende Galicia hasta Bizcaya. Fruela I yera fíu d'Alfonsu, fizo un palaciu y una gran ilesia n'Uviéu, onde vivió, prohibió casase a los clérigos y paez que mató al so hermanu pa que nun-y quitara la corona causes éstes poles que morrería asesináu . Llueu los notables o altos homes proclamaron como rei a un sobrín d'Alfonsu I, el rei Aureliu I y el so reináu foi pacíficu, morriendo en Cangues ensin descendencia. El siguiente rei foi Silo que taba casáu con Adosinda, fía d'Alfonsu I .Silo ye'l primer rei d'Asturies que nun pertenez a la familia de Pelayu. En morriendo'l rei Silo, proclamen rei al xoven Alfonsu II, fíu del rei Fruela y de la reina Munia, pero Mauregatu, fíu bastardu d'Alfonsu I, entama una fuerte oposición y consigue que'l nuevu rei marche pa tierres alaveses proclamándose él como monarca. El rei Mauregatu pauta colos moros la paz a cambiu d'un humillante preciu p'Asturies: el tributu añal de les cien doncelles asturianes que tendrán que marchar pa la corte de Córdoba como sirvientes. Morriendo esti rei, escueyen a Bermudu I, hermanu d'Aureliu, como rei d'Asturies, foi ésti un rei sabiu y xenerosu que traxo a Alfonsu pa la corte. Depués de la muerte de Bermudu I, Alfonsu II proclámenlu como rei d'Asturies. Nel so llarguísimu reináu conquista Lisboa, vuelve entamar la guerra contra los moros a los que vence nel Nalón, afita la capital del Reinu d'Asturies na so ciudá natal d'Uviéu, fizo pautos cola monarquía franca pa caltener la seguridá del reinu, repuebla Galicia y la Meseta, entama'l primer camín a Santiagu, llueu d'esparder la noticia de la tumba del apóstol dientro del propiu reinu dándo-y gran prestixu y sonadía na Europa cristiana qu'entama a pelegrinar hasta Compostela. Muertu Alfonsu II, el conde Nepocianu proclámase rei pero se-y considera un usurpador del tronu ensin lexitimidá pa gobernar. Ramiro I, fíu del rei Bermudu, recupera la corona del reinu a Nepocianu al que derrota na batalla de Curniana. Cola elección de Ramiru I como rei acábase col vezu de proclamar a los reis d'Asturies llueu d'una elección fecha polos homes altos del Reinu y a partir d'esti rei la corona va ser hereditaria dafechu. La monarquía electiva yera una tradición de raigañu xermánicu pero a la fin apurrió abondos problemes y griesques internes pol poder polo naquel intre prefirióse'l sistema hereditariu dafechu pa la monarquía asturiana. Ramiro I tuvo trece fíos y entamó una política de construír perguapos monumentos y palacios pa la capital del reinu como los que nos queden nel Naranco. Ordoñu I sucedió a Ramiru, ocupó y defendió la llinia estratéxica Tui - Astorga-Lleón - Amaya pa evitar futuros ataques moros y amplió'l reinu hasta Bardulia defendiéndolu con abondos castiellos. Alfonsu III, fíu d'Ordoñu, llamáu El Grande, ya que nel so gobiernu, el reinu d'Asturies algamó la mayor estensión y prestixu. Casó con Ximena y mandó redactar trés cróniques históriques del Reinu d'Asturies nes que lexitimaba la conquista de más tierres a los moros y reivindica'l títulu d'emperador. Crea l'actual emblema d'Asturies como símbolu del so reinu: la Cruz de la Victoria que se cree ye la mesma cruz de madera que llevara pelayu en Cuadonga mandándola cubrir con oru y xoyes. Tuvo problemes con unu de los sos trés fíos y decide repartir el reinu ente ellos. Fruela II, foi rei d'Asturies nel añu 910 llueu la muerte del so pá y tamién foi rei d'Asturies y de Lleón depués de la muerte d'Ordoñu II, que llevó la corte del Reinu d'Asturies pa la ciudá de Lleón.